วัง ๒ หมายถึง (โบ; เลิก) น. ตำแหน่งเจ้ากระทรวงปกครองครั้งโบราณ มีหน้าที่รักษาพระราชวังจัดการพระราชพิธีและมีอำนาจพิจารณาพิพากษาคดีของราษฎร.
น. วงก์. (ป.).
คำประกอบท้ายคำ กำลัง เป็น กำลังวังชา มีความหมายเท่าเดิม.
ก. ลักษณะบรรยากาศที่สงบเยือกเย็นทำให้เกิดความรู้สึกอ้างว้างว้าเหว่ เปล่าเปลี่ยวใจ เช่น เข้าไปในบ้านร้างรู้สึกวังเวง.
น. วงศ์. (ส. วํศ; ป. วํส).
น. วงศ์. (ส. วํศ; ป. วํส).
[วัดจะ] น. อุจจาระ. (ป.; ส. วรฺจสฺ).
[วัดจะ] น. อุจจาระ. (ป.; ส. วรฺจสฺ).